Na potrzeby telenoweli "Drogocenna perła" (oryg. Joia rara) zlecono zbudowanie w Estúdios Globo dwóch miast, które łącznie zajmowały 8 tys. metrów kwadratowych, oprócz nich w studiu powstało około sześćdziesięciu innych scenografii.
Autorki scenariusza telenoweli, Duca Rachid i Thelma Guedes, zawsze chciały opowiedzieć o życiu Buddy. Kiedy pisały swoją poprzednią telenowelę "Cordel Encantado", Thelmie przyśniło się, że "umarł lama, a w Brazylii urodziła się dziewczynka będąca jego reinkarnacją”. Tak zrodził się pomysł na telenowelę. Z tego snu autorki rozwinęły równoległe historie.
"Drogocenna perła" to trzecia telenowela duetu Thelmy Guedes i Duca Rachid, którą reżyseruje Amora Mautner. Przed rozpoczęciem zdjęć Amora zebrała obsadę w Projac (studio telewizyjne Globo) i spędziła w nim cztery miesiące na ćwiczeniach improwizacyjnych z aktorami. "Drogocenna perła” to także trzeci projekt Thelmy i Duca pod pieczą reżysera i producenta Ricardo Waddingtona.
"Drogocenna perła"” zdobyła w 2014 roku Międzynarodową Nagrodę Emmy dla najlepszej telenoweli.
Dalsza część artykułu pod zdjęciem.
Produkcja
Zespół telenoweli spędził dwadzieścia dni w Nepalu, nagrywając sceny z ośrodka buddyjskiego pod ogólnym kierownictwem reżyser Amory Mautner. Wybrane lokalizacje to miasta Katmandu, Patan i Bhaktapur; Bungamati, wieś z XVI wieku; Złota Świątynia i klasztor Szechen. W Nepalu nagrano sceny ze spotkania Franza (Bruno Gagliasso) i Anandy (Nelson Xavier), śmierci mistrza i przybycia Pérli (Mel Maia) z ojcem i Amelią (Bianca Bin) do fikcyjnego klasztoru Padma Ling, już w drugiej fazie fabuły.
Do nagrania jednej ze scen w Nepalu potrzeba było 15 tysięcy mnichów śpiewających mantry.
Dalsza część artykułu pod zdjęciem.
Dziennie do produkcji angażowano około sześćdziesięciu lokalnych statystów. Zespół garderobowy zabrał ze sobą około 200 sztuk odzieży i akcesoriów, łącznie w 24 walizkach. Produkcja artystyczna korzystała z okazji, aby zakupić różne przedmioty, głównie kadzidełka, pościel, przedmioty do modlitwy i drewniane pojemniki, z których zwykle jedzą mnisi.
Carmo Dalla Vecchia, czarny charakter Manfred, nie nagrywał scen w Nepalu, ale podróżował wspólnie z zespołem, aby nasycić się lokalnym duchem. W wolnych chwilach fotograf, aktor – buddysta – wykorzystywał okazję do obserwowania nagrań zdjęciowych swoich kolegów.
Galeria zdjęć Zza kulis
Kostium i charakterystyka
Część powieści rozgrywa się w fikcyjnym miejscu w Himalajach. Aby to osiągnąć, projektantka kostiumów Marie Salles czerpała inspiracje z kilku krajów tego regionu, takich jak Chiny, Indonezja i Mongolia. Ciepłe kolory, głównie czerwień i złoto, zainspirowały zespół zajmujący się projektowaniem kostiumów, produkcją plastyczną i scenografią.
Na planie bardzo często pojawiają się czerwienie, pomarańcze i złoto. Dźwięki mantr i ceremonii buddyjskich przenikały nagrania i inspirowały aktorów, takich jak Nelson Xavier – który grał duchowego przywódcę Anandę Rinpocze.
Dalsza część artykułu pod zdjęciem.
Upał w Nepalu był mocny, ale nie zniechęcił aktorów i statystów, którzy musieli nosić kostiumy mnichów, które zwykle składają się z aż trzech warstw: dwurzędowej bluzki, spódnicy i zen – rodzaj materiału noszonego na głowie. ramię.
W jednej ze scen w roli statystów zaangażowano 180 Nepalczyków.
Uwodzicielskie i kolorowe gwiazdy Cabarétu Pacheco Leão noszą pióra i cekiny. Na przykład Lola (Letícia Spiller), będąca wyraźnym hołdem dla Carmen Mirandy, nosi falbany i widoczną bieliznę, łącząc w tym samym modelu czerwień, zieleń i fiolet.
Dalsza część arykułu pod zdjęciem.
Strój męski również ma swoją specyfikę. Podczas gdy Ernest (José de Abreu) nosi nienagannie skrojone garnitury, jedwabne krawaty i kryształowe spinki do mankietów, jego antagonista, Mundo (Domingos Montagner), nosi czapki, białe t-shirty i brązowe spodnie. Czarny charakter Manfred, w początkowej fazie telenoweli udaje uległego służbistę, a jego ubrania wyraźnie to odzwierciedlają: nudne garnitury, krawaty i zwykłe koszule.
Scenografia i sztuka
W studiach telewizyjnych Globo staranie odtworzono klimat lat 30. i 40. Mieściły one dwa miasta scenograficzne, które łącznie zajmowały 8 tys. metrów kwadratowych plus około sześćdziesięciu scenografii. Zespoły ds. produkcji artystycznej pod przewodnictwem Any Marii Magalhães i scenografowie pod przewodnictwem João Irênio pracowali nad zapewnieniem prawdopodobieństwa pod każdym względem.
W malowniczym mieście Lapa tramwaj jechał po 70-metrowym torze, zbudowanym specjalnie na potrzeby telenoweli. Każde środowisko zostało dokładnie odtworzone. W przypadku pomieszczeń fikcyjnego klasztoru Padma Ling stworzono minimalistyczną estetykę. „Nagie” scenariusze były zamierzone. W Rio rzeczywistość była inna. Były sceny z krzywiznami i łukami.
Dalsza część artykułu pod zdjęciem.
Rezydencja Hauserów, w którym mieszkał surowy Ernest (José de Abreu) z rodziną, utrzymana jest w stylu art déco. Poza tym jest ciemno i zimno. Aby stworzyć i oddać tę atmosferę, cała dekoracja była w kolorze czarnym i szarym. Na kominku wisiała reprodukcja obrazu „Narciso” Caravaggia, który podkreślał, kim był właściciel tego miejsca. Dla kontrastu Kabaret Pacheco Leão – inspirowany Moulin Rouge – i kamienica były czystą radością. W pierwszym dominowała czerwień i złoto, z dużą ilością tkanin zamiast ścian. W drugim panował chaos typowy dla wpływów włoskich.
W przypadku biżuterii Hauser produkcja artystyczna poprosiła kilku projektantów o repliki biżuterii w stylu art deco. Było tam wiele diamentów i kamieni, takich jak szafiry, turmaliny i rubiny. W drugiej fazie, w 1945 r., modne były perły, które występowały głównie w naszyjnikach trójniciowych.
Dalsza część artykułu pod zdjęciem.
Zespół Any Marii Magalhães stworzył także fikcyjną radiową telenowelę wraz z muzycznym motywem przewodnim, którą słuchali głównie mieszkańcy pensjonatu. Napisano także książkę o życiu Buddy wraz z ilustracjami, którą w fabule odczytano w kliku scenach Pérli (Mel Maia).
Na potrzeby nagrania pierwszego ślubu Franza i Amelii sceneria w Cabaré Pacheco Leão została udekorowana koronkowymi obrusami oraz białymi i różowymi kwiatami, w romantycznym stylu pasującym do stylu Amelii. Biały tort został udekorowany małymi, białymi gołąbkami. Suknia panny młodej, stylizowana na lata 30., uszyta została z bawełnianego tiulu i popeliny z nadrukami.
Więcej informacji o telenoweli "Drogocenna perła" na stronie:
Comments