W tym roku mija dwadzieścia lat od premiery brazylijskiej telenoweli "Barwy grzechu" (oryg. Da cor do pecado). Centralną osią telenoweli był międzyrasowy romans biednej sprzedawczyni Prety (Taís Araújo) i bogatego Paco (Reynaldo Gianecchini).
"Barwy grzechu" były debiutem João Emanuela Carneiro, późniejszego twórcy m.in. "W niewoli przeszłości", jako autora telenoweli. Fabuła wyróżniała się ukazaniem pierwszej czarnoskórej protagonistki w rozgrywającej się współcześnie telenoweli, którą zagrała Taísa Araújo. W 1996 roku Taís zagrała już co prawda główną bohaterkę telenoweli, ale była to produkcja z epoki - "Xica da Silva", emitowana w nieistniejącej już brazylijskiej telewizji TV Manchete.
Przed rozpoczęciem zdjęć aktorzy uczestniczyli w wykładach na temat kultury regionu Maranhão, z których jeden poprowadził piosenkarz Alcione. Urodzony w Maranhão, aby zilustrować to wydarzenie, przygotowała nawet niektóre typowe dania ze swojej ojczyzny.
Aby zagrać zmysłową Pretę, Taís Araújo wzięła lekcje gry na bębnach kreolskich, popularnego tańca z Maranhão, w którym kobiety tańczą w kręgu, a mężczyźni grają na perkusji. Kiedy Paco widzi ją po raz pierwszy i jest oczarowany, tańczy w jednym z tych kręgów.
Dalsza część artykułu pod zdjęciem.
Produkcja
Zespół "Barw grzechu" spędził miesiąc w Maranhão, nagrywając sceny do telenoweli. Tam powstał zalążek głównej bohaterki Prety (Taís Araújo). Nagrań dokonano w ruinach historycznego miasta Alcântara, w Praia Ponta d'Areia, w Lençóis Maranhenses i w São Luís.
Podczas produkcji "Barw grzechu" zastosowano efekty specjalne i wizualne. Replika helikoptera Squirrel z żelazną konstrukcją pokrytą włóknem szklanym i aluminiowym ogonem została złożona przez zespół ds. efektów specjalnych, koordynowany przez Federico Farfana, aby nagrać wypadek Paco (Reynaldo Gianecchini). Wnętrze samolotu było takie samo jak oryginał, ale z deską rozdzielczą i siedzeniami obniżonymi, aby ułatwić ustawienie kamer. Przygotowanie helikoptera do gotowości i umożliwienie wyniesienia go w morze za pomocą dźwigu w celu przeprowadzenia sekwencji zajęło około trzech miesięcy.
Fizyczna przemiana bohaterów pijących magiczną zupę Edilásii (Rosi Campos) – ich mięśnie rosną absurdalnie, jak to ma miejsce w przypadku klasycznej postaci Popeye, stworzonej przez amerykańskiego rysownika EC Segara – została wykonana w grafice komputerowej przez zespół ds. efektów wizualnych, składający się z Toni Cid Guimarães, Chico Mauro i Renato Freitas.
Kostiumy i charakteryzacja
Kostiumy rodziny Sardinha, inspirowane komiksami, składały się zasadniczo z podstawowych tonów, takich jak żółty, niebieski i zielony. Był to zabawny kostium, w którym np. nadruk na bluzce jednej osoby był także na spodenkach drugiej.
Dalsza część artykyłu pod zdjęciem.
Preta (Taís Araújo) nosiła ubrania z koronki filo i drukowanych tkanin zakupione w Maranhão. Wygląd Pai Helinho (Matheus Nachtergaele) – tuniki i turbanu – wzorowano na charakterystyce jasnowidza Herculano Quintanilhy, bohatera granego przez Francisco Cuoco w telenoweli "O Astro" (1977).
Styl Bárbary – Giovanna Antonelli obcięła i przefarbowała włosy na blond – nawiązywała do bohaterek komiksów i gwiazd hollywoodzkich filmów, z oczami podkreślonymi makijażem i opaloną skórą kontrastującą z jasnymi włosami.
Dalsza część artykułu pod zdjęciem.
Moa (Alinne Moraes) podążała za linią australijskich surferów i nosiła dzianinowe bikini. Tina (Karina Bacchi) nosiła warkocze lub wsuwki we włosach. Bohaterowie plażowi mieli opalone włosy, podobnie jak Frazão (Sidney Magal), który musiał rozjaśnić swoje loki, aby nadać mu młodszy wygląd.
Scenografia
W historycznym centrum stolicy Maranhão scenografowie i zespół twórców artystycznych pod przewodnictwem Moa Batsowa odtworzyli targ uliczny z dziesięcioma sprzedawcami i 22 straganami. Wszyscy zaprezentowali materiały z regionu, takie jak obrazy artystów z Maranhão, ubrania, rękodzieło, typowe napoje i likiery owocowe. Architektura Maranhão posłużyła jako punkt odniesienia przy budowie scenografii w Central Globo de Produção (Projac), opracowanej przez zespół scenografów koordynowany przez May Martins, Fernando Schmidt i Cristinę de Lamare.
Restinga da Marambaia, na zachód od Rio de Janeiro, była domem dla zalążka rodziny Sardinha. Powstały tam kiosk Edilásii (Rosi Campos), szopa Ulissesa (Leonardo Brício) – wynajmowana przez surferów do przechowywania desek – i dom surferki Moa (Alinne Moraes). Aby pokazać zewnętrzną część domu, wykonano makietę, której wizerunek wstawiono za pomocą grafiki komputerowej na szczyt wzgórza w Restingi.
W pracowni Projac powstało m.in. wnętrze domu Sardinha, charakteryzujące się plażowym i wyluzowanym stylem. Jedną z ciekawostek w domu jest to, że cała jego podłoga została zbudowana na gumie, tej samej, której używa się do pokrycia tatami, dzięki czemu aktorzy mogli bezpieczniej odgrywać sceny walki. Powstało tam również wnętrze rezydencji Afonso Lambertiniego (Lima Duarte), ozdobione reprodukcjami ponad 40 obrazów i 24 rzeźb krajowych artystów modernistycznych i współczesnych, takich jak Portinari, Tarsila do Amaral, Djanira, Tomie Ohtake, Mário Cravo, Evandro Carneiros i Bruno Giorgi. Atmosfera w Centrum Kultury Lambertini miała ten sam ton.
Czołówka
Otwierająca każdy odcinek czołówka połączyła rzemiosło i grafikę komputerową, prezentując 24 miniatury głównych bohaterów, wyrzeźbione z zapałek przez rzeźbiarza Arlindo Monteiro. Tematem otwierającym było ponowne nagranie piosenki "Da Cor do Pecado" autorstwa Bororó, w głosie piosenkarki Luciany Mello.
Dalszcza część artykułu pod materiałem wideo.
Edukacja
Telenowela omawiała brak etyki w świecie naznaczonym materializmem i poruszała kwestię rasową, pokazując w przejrzysty sposób, poprzez dialogi złoczyńców, uprzedzony sposób zwracania się do czarnoskórych.
João Emanuel Carneiro otrzymał trofeum od Stowarzyszenia Krytyków Sztuki w São Paulo (APCA) jako autor bestsellera 2004 roku.
Światowy sukces
Telenowela, wypuszczona na rynek zagraniczny w styczniu 2005 roku, była pokazywana w ponad 100 krajach, m.in.: Albanii, Argentynie, Armenii, Azerbejdżanie, Boliwii, Bośni, Bułgarii, Kazachstanie, Chile, Kolumbii, Kostaryce, Ekwadorze, Słowacji, Słowenii, USA, Gwatemali, Izraelu, Macedonii, Mozambiku, Mołdawii, Nikarag, Panama, Paragwaj, Peru, Polska, Portugalia, Rumunii, Serbii i Czarnogórze, Ukrainie, Urugwaju, Wenezueli i Dominikanie. W Argentynie był to jeden z najchętniej oglądanych programów w kraju. Osiągneła także znaczące oglądalności w Peru, Wenezueli, Ekwadorze i na Dominikanie oraz była absolutnym liderem oglądalności w paśmie, w którym była emitowany w portugalskiej stacji SIC.
Comments